Sinds enige tijd is er een nieuwe website van HitVibes Gran Canaria.
Helaas vergaten we dit hier te melden. Voor de héétste van vandaag en de lèkkerste van gisteren surf je voortaan naar onze nieuwe HitVibes Blog website. We schakelden over van weebly naar een wordpress website. Volg onderstaande link naar de nieuwe plek op het internet: mNetwork Home of HitVibes Gran Canaria Ik ben opgegroeid met het geluid van het transistorradiootje dat altijd aanstond in de keuken. Gewoon zo'n klein radiootje op batterijen die nooit leeg leken te raken. Draaiend aan het wieltje en de antenne voor een perfecte ontvangst op de FM band. Ik betrap me erop dat ik steeds minder vaak 's morgens muziek opzet. Tja, dat transistorradiootje staat niet meer in de keuken. Ik moet nu mijn tv aanzetten die verbonden is met mijn Apple TV, die dan weer is aangesloten op de versterker. Het geluid komt binnen via het internet, via het modem van de provider. Wat was het in mijn jeugdjaren toch simpel. Radio 2 van maandag t/m woensdag, radio 3 op donderdag t/m zaterdag. En op zondag lekker zappen over de meterband, op zoek naar moeilijk te ontvangen zenders op de AM en Kortegolf. Nu hebben we de hele wereld binnen handbereik alsof ze twee straten verder zitten. Maar wat was het toch fijn om simpelweg aan de volume knop te draaien van dat oude transistorradiootje op batterijen bij ons in de keuken.
Schoolreisjes Vaak is het een uitdaging om bepaalde plaatsen terug te vinden. Zoals bijvoorbeeld de plaatsen waar je vroeger met je school naar toeging tijdens de schoolreisjes.
Ik herinner me dat onze schoolreisjes meestal in het buitenland plaatsvonden. Nee, niet zoals tegenwoordig, want ik hoor dat mijn dochters naar Italië en Frankrijk gaan. Nee wij gingen vanuit Maastricht meestal net even de grens over, gewoon met een afgehuurde stadsbus. Ja die gele met van die klapdeurtjes waar menigeen al eens tussen gezeten had. (Versjuir daot essebleef de deur ope iech zit der tösse) Wij gingen vroeger wandelen op de heide in Maasmechelen, zwemmen in Kelchterhoef of brachten een bezoekje aan het domein Bokrijk. Als ik me niet vergis zijn we ooit naar het Boudewijn Park in Brugge geweest. Wow, dat was echt heel ver vanaf onze basisschool op Caberg te Maastricht. In de zesde klas gingen we ook op kamp. Ook dat was in België, maar dan in de Ardennen. Daar schrijf ik in een ander blog wel eens een keertje iets over. Gisteren, 07-06-2017, ging ik met een goede vriendin een wandeling maken op één van die plaatsen waar ik vroeger op schoolreisje was geweest. Alhoewel het maar een korte wandeling was i.v.m. tijdgebrek, katapulteerde het me wel weer even terug in de tijd van toen. Ik kom daar veel te weinig. Men had mij erop attent gemaakt dat er op het Domein Bokrijk een fietspad was aangelegd dat een grote vijver doormidden kliefde. Je weet wel, zoals Moses het water deed splijten, dat gevoel kreeg ik even toen ik daar stond tussen de twee helften van de enorme vijver. Het was ook prachtig om te zien hoe de natuur druk bezig was met de uitbreiding van het eenden en zwanen bestand. Tijdens de wandeling heb ik dan ook heel wat jonge diertjes mogen bewonderen. Misschien voelde ik me ook weer even als zo'n jong kuiken. Terug gekatapulteerd naar mijn jeugdjaren toen ik hier op schoolreisje was. Muziek is leven . . . Mijn hele leven ben ik al met muziek bezig. Dat begon al heel vroeg. Bij mijn ouders stond altijd de radio aan. Er werden platen gedraaid en op cassettebandjes werden platen opgenomen die op de radio te beluisteren waren. Nee, mijn vader was niet zo met muziek bezig, maar mijn moeder kocht LP's en was diegene die 's morgens altijd de radio aanzette als ze nog maar net wakker was. We hadden een transistor radiootje in de keuken en zo'n grote radiokast in de huiskamer. Voor mijn eerste heilige communie kreeg ik een portable Philips radio-cassette recorder. In mijn vrije tijd, als het weer eens geen weer was om buiten te spelen, zat ik in mijn slaapkamer te luisteren naar de top 40, de avondspits en bijvoorbeeld Wil Wil Wel. Vijftig pop of een envelop met Tom Mulder was ook zo'n programma waar we altijd naar luisterden. Toen de Belgische Vrije Radio's opeens te ontvangen waren in Maastricht, zat ik meestal naar hen te luisteren. Uitzoeken wie ik kon ontvangen en van waar ze uitzonden. Wat zijn de tijden toch verandert. Maar dat ontvangen wat onmogelijk leek te zijn, bleef me boeien. Later kocht ik een schotelantenne om naar de Spaanse radio te luisteren. Los 40 Principales, Cadena Dial ... wow dat ik dat zomaar kon ontvangen tijdens de tachtiger jaren. De schotel hing op het balkon bij mijn ouders. Oké daar moesten ze een stukje zitplaats voor inboeten en er moesten gaten geboord worden om de antennekabel via de slaapkamer naar de huiskamer te leiden. Wat had ik toch een fantastische ouders. Dat ik dat allemaal mocht doen. Geweldig toch. Mijn allereerste schotel heb ik nog steeds. Op mijn huidig adres heb ik twee schotels hangen. Eentje gericht op Astra en Hotbird met een dubbel LNB en een tweede schotel gericht op HispaSat. Hoe zou dat nu toch komen. Weet je wat het vreemde is. Ze hangen er wel, maar ik kijk of luister nooit meer via de satelliet. Het internet brengt immers de hele wereld glashelder en kraakvrij de huiskamer binnen. Ja die tik voor Spaanse muziek die is er nog steeds. Cadena Dial, Las 40 Principales, Cadena Cien en Canal Fiesta Radio Sevilla staan bijna dagelijks wel even op. Zalig. Nee het is niet toevallig dat ik als vrijwilliger werk voor een Nederlandse radio op Gran Canaria. De perfecte combinatie een stukje Nederland in Spanje en tijdens mijn radioprogramma, HitVibes España, een stukje Spanje voor de toeristen op het eiland van de eeuwige lente. Het is nu bijna half 11 's avonds en Cadena Dial staat weer aan. Spaanse ballades brengen me rust. Muziek is leven, muziek is voelen, muziek is beleven, muziek is een vriend die er altijd is. |
GRAN CANARIA LIVE
AuteurMarco Wintjens Archief:
April 2021
Over:
Alles
|